Saskia Goldschmidt huurde, om Schokland te kunnen schrijven, een huisje op het door aardbevingen getroffen Groningse platteland. Ze wilde daar alle seizoenen meemaken, ze sprak met bewoners en boeren, leerde koeien scheren en werd verliefd op het Hogeland. De huur van dat huisje heeft ze nooit opgezegd. In Schokland onderzoekt ze wie je bent als je identiteit intens verstrengeld is met je geboortegrond. En hoe je overeind blijft staan als de wereld langzaam instort.