NAVRA MHANAVA AAPALA

Name: NAVRA MHANAVA AAPALA
Rating: 4.176470756530762 (17 reviews)

V. P. KALE

2013年12月 · MEHTA PUBLISHING HOUSE

4.2

17 則評論

電子書

100

頁數

評分和評論未經驗證瞭解詳情

關於這本電子書

Our daily life is full of rays, it does not have any big event or a serious struggle of any type, that is the only problem. Otherwise, our routine life goes on as it is. Actually, our minds are prepared for the traumas of life, but then we come across someone who sees us through it. But this very mind set of ours is not at all prepared for the small traumas in day-to-day life, which actually have the utmost power of disaster. They attack separately while we are alone and take out liveliness from our mind and soul. We have to suffer alone, there is no one to come along with us. A human mind thus attacked, gets terribly upset, his courage fails him, he then pauses for some time, rests for a while and once again gathers his strength with new hope and desire. No one notices his tiredness, no one detects his recovering. His journey continues. Everyone has to continue his or her own journey, sometimes falling and then getting up, with a new hope every time, with a glance at the past over and over, the journey has to be continued. This is a glimpse of such sufferings, of those walking and trudging, by you and of course by me!!!

आयुष्यात काही प्रसंग आपल्यावर आघात करतात. एकट्यानंच ते सोसून पुन्हा नव्या उमेदीनं उभं राहायचं असतं. त्या एकल्या प्रवासाच्या या व्यथा... या तुमच्या आमच्या कथा. दैनंदिन जीवनातील हे कवडसे. यात मोठे संघर्ष नाहीत हीच त्यांची व्यथा. मोठ्या आघातांसाठी माणसाच्या मनाची तयारी झालेली असते आणि तशा प्रसंगी सावरणारेही अनेक भेटतात. छोटेछोटे आघात असंख्य असतात. ते एकट्याला गाठून हतप्रभ करतात. त्यात वाटेकरी नसतात. ते एकट्याने सोसायचे! माणूस थांबतो, शिणून जातो, खचतो; पण पुन्हा सावरतो. तो शीणवटा कुणाला कळत नाही, सावरणंही समजत नाही! नव्या उमेदीनं, मागं पाहतपाहत प्रवास चालू असतो; ठेवावा लागतो. त्या वाटेवरच्या व्यथा! त्यांच्या या कथा. तुमच्या आणि माझ्याही!!!आयुष्यात काही प्रसंग आपल्यावर आघात करतात. एकट्यानंच ते सोसून पुन्हा नव्या उमेदीनं उभं राहायचं असतं. त्या एकल्या प्रवासाच्या या व्यथा... या तुमच्या आमच्या कथा. दैनंदिन जीवनातील हे कवडसे. यात मोठे संघर्ष नाहीत हीच त्यांची व्यथा. मोठ्या आघातांसाठी माणसाच्या मनाची तयारी झालेली असते आणि तशा प्रसंगी सावरणारेही अनेक भेटतात. छोटेछोटे आघात असंख्य असतात. ते एकट्याला गाठून हतप्रभ करतात. त्यात वाटेकरी नसतात. ते एकट्याने सोसायचे! माणूस थांबतो, शिणून जातो, खचतो; पण पुन्हा सावरतो. तो शीणवटा कुणाला कळत नाही, सावरणंही समजत नाही! नव्या उमेदीनं, मागं पाहतपाहत प्रवास चालू असतो; ठेवावा लागतो. त्या वाटेवरच्या व्यथा! त्यांच्या या कथा. तुमच्या आणि माझ्याही!!!