Kwantum niet-lokaliteit, verstrengeling en psychische verschijnselen: Een wetenschappelijke rechtvaardiging voor paranormale werkelijkheden?

Dit boek wil de grondslagen van deze fascinerende fenomenologie verkennen en verduidelijken, te beginnen met een duidelijk onderscheid tussen het begrip lokaliteit, emblematisch voor de klassieke fysica, en het buitengewone gedrag van kwantum-non-lokaliteit. In de klassieke fysica vinden interacties tussen objecten direct plaats, binnen de grenzen van ruimte en tijd: een benadering die het scheidingsprincipe strikt respecteert. In deze context moet elke actie noodzakelijkerwijs plaatsvinden via een of ander medium of via een meetbare interactie. Maar de kwantummechanica, gebaseerd op een probabilistisch concept, doorbreekt deze grenzen door te laten zien hoe deeltjes, eenmaal gecorreleerd, elkaar kunnen beïnvloeden op manieren die de ruimtelijke scheiding tarten.

In het tweede deel verkent het boek het theoretische en experimentele bewijs voor niet-lokaliteit, aan de hand van de experimenten van Alain Aspect en de test van Bell, die cruciaal zijn om te bewijzen dat kwantumvoorspellingen echt en verifieerbaar zijn. Deze experimenten vormden een mijlpaal in de paradigmaverschuiving van een deterministisch naar een probabilistisch universum, waarin deeltjes op onmetelijke afstanden een diepere band delen, die niet bestand is tegen de veeleisende ogen van het klassieke determinisme.

De fundamentele implicaties van deze benadering zijn tweeledig. Enerzijds is er de mogelijkheid om het concept van werkelijkheid te heroverwegen, waarbij scheiding niet langer een onoverkomelijke beperking is. Anderzijds wordt de mogelijkheid geboden om fenomenen te interpreteren die zweven tussen erkende wetenschap en de marge van het paranormale. Veel gerenommeerde wetenschappers, zoals Dean Radin, psycholoog en bewustzijnsonderzoeker, suggereren dat niet-lokaliteit ervaringen zoals telepathie, helderziendheid of zelfs buitenzintuiglijke waarneming zou kunnen verklaren, prestigieuze voorbeelden van aloude thema's die met het paranormale worden geassocieerd.

De culturele en theoretische link tussen kwantumfysica en het paranormale heeft ook zijn wortels in figuren als Erwin Schrödinger. Met zijn beroemde katparadox stelde Schrödinger niet alleen een gedachte-experiment voor dat de klassieke logica van de gelijktijdigheid van toestanden uitdaagde, maar bracht hij de wetenschappelijke gemeenschap ook dichter bij concepten die normaal gesproken buiten de grenzen van de wetenschappelijke orthodoxie vallen. Hierdoor ontstond een vloeiend en omstreden gebied, een controversiële brug tussen wetenschappelijke theorieën en wijdverbreide populaire overtuigingen. Het boek onderzoekt grondig alle mogelijke verbanden. Concluderend leidt de tekst de lezer langs een weg die, terwijl hij onontdekte delen van het kwantumuniversum onthult, het pad volgt van ontologische en filosofische vragen over de aard van de werkelijkheid en het bewustzijn. Het is een verhaal dat wetenschap en traditie, menselijke ervaring en theoretische wiskunde bij elkaar wil brengen, in de hoop een intellectueel canvas te creëren dat zonder vooroordelen het potentieel van de menselijke geest en de realiteit waarin deze opereert verkent.