Code Kattenkruid: Hoe mijn opa vrolijk doodging

Ze fietsen weg, Stijn en opa. Stijn dacht eigenlijk dat het niet meer zou gebeuren. Opa is ernstig ziek en de hele familie wilde voorkomen dat de geplande driedaagse fietstocht door zou gaan. Maar Stijn kent opa. Hij is stoer, grappig en laat zich door niets of niemand tegenhouden. Zelfs niet in zijn beslissing hoe hij zijn leven wil eindigen.

‘Ik ga trouwens niet zitten wachten tot ik langzaam in elkaar stort van ellende en eindig als een plant, want ik stap er eerder uit.’
Ik schrok en stamelde: ‘Maar opa…’
‘Niks, “maar opa”. Misschien ga ik vanzelf dood, maar als het niet anders kan, wil ik euthanasie. Weet je wat dat is?’
‘Ja, dat je een prik krijgt en dat je dan… dan...’ Ik kon het niet zeggen.
‘Het betekent “goede dood” en dat is het ook. Het is niet zomaar een prik, want het gaat heel rustig en voorzichtig, zodat je stilletjes mag wegglijden.’

Tijdens de bijzondere fietstocht delen Stijn en opa geheimen met elkaar en hebben ze vooral veel lol. Wanneer uiteindelijk het afscheid komt, valt het voor Stijn en opa minder zwaar dan ze dachten.

Over Niet thuis:

'Vriens heeft een groot hart voor kinderen, dat merk je aan de invoelende manier waarop hij zijn personages neerzet. (...) Niet thuis zit stevig in elkaar en is een warm én spannend boek over een belangrijk onderwerp.' Bas Maliepaard in Trouw

'Ook nu weet Jacques Vriens een maatschappelijk thema en een spannend, invoelbaar verhaal tot één geheel te maken.' Toin Duijx in Het Friesch Dagblad