Het vrome volk
11.2011β―Π³. Β· Singel Uitgeverijen
ΠΠ»Π΅ΠΊΡΡΠΎΠ½Π½Π° ΠΊΠ½ΠΈΠ³Π°
101
Π‘ΡΡΠ°Π½ΠΈΡΠΈ
reportΠΡΠ΅Π½ΠΊΠΈΡΠ΅ ΠΈ ΠΎΡΠ·ΠΈΠ²ΠΈΡΠ΅ Π½Π΅ ΡΠ° ΠΏΠΎΡΠ²ΡΡΠ΄Π΅Π½ΠΈ Β ΠΠ°ΡΡΠ΅ΡΠ΅ ΠΏΠΎΠ²Π΅ΡΠ΅
ΠΡΠΈΡΠΊΠΎ Π·Π° ΡΠ°Π·ΠΈ Π΅Π»Π΅ΠΊΡΡΠΎΠ½Π½Π° ΠΊΠ½ΠΈΠ³Π°
In deze sterk autobiografisch getinte verhalen, gekroond met de Multatuliprijs, geeft de bioloog-schrijver Maarten 't Hart een tegelijk satirisch en nostalgisch portret van het vrome volk uit zijn jeugd en jonge jaren. Wat dat betreft sluiten de verhalen maar ten dele aan bij zijn eerder verschenen romans Stenen voor een Ransuil en Ik had een wapenbroeder. Gaf hij daarin van het gereformeerde milieu uit zijn streek van herkomst een vrij zwart beeld, in de hier gebundelde verhalen is de 'debunking' van die gesloten kring met zijn afgepaald wereldbeeld vervat in een speelse, vaak humoristische stijl. De verhalen sluiten wonderlijk genoeg ook aan bij 't Harts veelgeprezen studie over ratten. Zoals hij in dat boek schreef over een dier dat al eeuwenlang zucht onder een taboe van onverdiende onverdraagzaamheid, zo schrijft hij in zijn verhalen over andere dieren en mensen. Het paard, de bunzing, maar ook over de neef van Mata Hari. De hoofdpersonen zijn meestal het slachtoffer van verregaande onverdraagzaamheid en onverschilligheid van hun omgeving, of ze zijn zoals de ik-figuur uit 'Hoogzomer in april'- het apocalyptische besluit van deze bundel - slachtoffer van de door de mens verpeste natuur
ΠΡΠ΅Π½Π΅ΡΠ΅ ΡΠ°Π·ΠΈ Π΅Π»Π΅ΠΊΡΡΠΎΠ½Π½Π° ΠΊΠ½ΠΈΠ³Π°
ΠΠ°ΠΆΠ΅ΡΠ΅ Π½ΠΈ ΠΊΠ°ΠΊΠ²ΠΎ ΠΌΠΈΡΠ»ΠΈΡΠ΅.
ΠΠ½ΡΠΎΡΠΌΠ°ΡΠΈΡ Π·Π° ΡΠ΅ΡΠ΅Π½Π΅ΡΠΎ
Π‘ΠΌΠ°ΡΡΡΠΎΠ½ΠΈ ΠΈ ΡΠ°Π±Π»Π΅ΡΠΈ
ΠΠ½ΡΡΠ°Π»ΠΈΡΠ°ΠΉΡΠ΅ ΠΏΡΠΈΠ»ΠΎΠΆΠ΅Π½ΠΈΠ΅ΡΠΎ Google Play ΠΠ½ΠΈΠ³ΠΈ Π·Π° Android ΠΈ iPad/iPhone. Π’ΠΎ Π°Π²ΡΠΎΠΌΠ°ΡΠΈΡΠ½ΠΎ ΡΠ΅ ΡΠΈΠ½Ρ
ΡΠΎΠ½ΠΈΠ·ΠΈΡΠ° Ρ ΠΏΡΠΎΡΠΈΠ»Π° Π²ΠΈ ΠΈ Π²ΠΈ ΠΏΠΎΠ·Π²ΠΎΠ»ΡΠ²Π° Π΄Π° ΡΠ΅ΡΠ΅ΡΠ΅ ΠΎΠ½Π»Π°ΠΉΠ½ ΠΈΠ»ΠΈ ΠΎΡΠ»Π°ΠΉΠ½, ΠΊΡΠ΄Π΅ΡΠΎ ΠΈ Π΄Π° ΡΡΠ΅.
ΠΠ°ΠΏΡΠΎΠΏΠΈ ΠΈ ΠΊΠΎΠΌΠΏΡΡΡΠΈ
ΠΠΎΠΆΠ΅ΡΠ΅ Π΄Π° ΡΠ»ΡΡΠ°ΡΠ΅ Π·Π°ΠΊΡΠΏΠ΅Π½ΠΈΡΠ΅ ΠΎΡ Google Play Π°ΡΠ΄ΠΈΠΎΠΊΠ½ΠΈΠ³ΠΈ ΠΏΠΎΡΡΠ΅Π΄ΡΡΠ²ΠΎΠΌ ΡΠ΅Π± Π±ΡΠ°ΡΠ·ΡΡΠ° Π½Π° ΠΊΠΎΠΌΠΏΡΡΡΡΠ° ΡΠΈ.
ΠΠ»Π΅ΠΊΡΡΠΎΠ½Π½ΠΈ ΡΠ΅ΡΡΠΈ ΠΈ Π΄ΡΡΠ³ΠΈ ΡΡΡΡΠΎΠΉΡΡΠ²Π°
ΠΠ° Π΄Π° ΡΠ΅ΡΠ΅ΡΠ΅ Π½Π° ΡΡΡΡΠΎΠΉΡΡΠ²Π° Ρ Π΅Π»Π΅ΠΊΡΡΠΎΠ½Π½ΠΎ ΠΌΠ°ΡΡΠΈΠ»ΠΎ, ΠΊΠ°ΡΠΎ Π½Π°ΠΏΡΠΈΠΌΠ΅Ρ Π΅Π»Π΅ΠΊΡΡΠΎΠ½Π½ΠΈΡΠ΅ ΡΠ΅ΡΡΠΈ ΠΎΡ Kobo, ΡΡΡΠ±Π²Π° Π΄Π° ΠΈΠ·ΡΠ΅Π³Π»ΠΈΡΠ΅ ΡΠ°ΠΉΠ» ΠΈ Π΄Π° Π³ΠΎ ΠΏΡΠ΅Ρ
Π²ΡΡΠ»ΠΈΡΠ΅ Π½Π° ΡΡΡΡΠΎΠΉΡΡΠ²ΠΎΡΠΎ ΡΠΈ. ΠΠ·ΠΏΡΠ»Π½Π΅ΡΠ΅ ΠΏΠΎΠ΄ΡΠΎΠ±Π½ΠΈΡΠ΅ ΠΈΠ½ΡΡΡΡΠΊΡΠΈΠΈ Π² ΠΠΎΠΌΠΎΡΠ½ΠΈΡ ΡΠ΅Π½ΡΡΡ, Π·Π° Π΄Π° ΠΏΡΠ΅Ρ
Π²ΡΡΠ»ΠΈΡΠ΅ ΡΠ°ΠΉΠ»ΠΎΠ²Π΅ΡΠ΅ Π² ΠΏΠΎΠ΄Π΄ΡΡΠΆΠ°Π½ΠΈΡΠ΅ Π΅Π»Π΅ΠΊΡΡΠΎΠ½Π½ΠΈ ΡΠ΅ΡΡΠΈ.
