Publius Ovidius Naso (XLIII a.C.n - XVII/XVIII p.C.n.) Augusteum saeculum, maximum Latinarum litterarum momentum, illustris poeta fuit, ingenii, elegantie facultatisque ad explorandas amoris, cupiditatis ac mythologiae subtilitates notus. In Sulmona ex opulenta familia natus, Ovidius rhetoricam sui cursus honorum causa Romae studuit, sed propere poeticae totam vitam dedicavit. Eius opera praeclaros titulos, ut Metamorphoses aut Ars Amatoria, habent; quae ei viventi magnam famam et haud paucam controversiam attulerunt. Tandem a principe Augusto anno VIII p.C.n. in Tomis, ad Ponti Euxini litora, exsilio multatus est. Quamquam exsulabat, scribere perrexit monumentum litterarium relinquens exemplum egregium ad Occidentalibus litteris imitandum atque aemulandum. Publius Ovidius Naso (43 BCE - 17/18 CE) was a prominent poet of the Augustan era, the golden age of Latin literature, known for his talent, elegance, and ability to explore the subtleties of love, desire, and mythology. Born in Sulmona to a wealthy family, Ovid studied rhetoric in Rome as part of his cursus honorum, but he quickly dedicated his life entirely to poetry. His works bear famous titles, such as Metamorphoses and Ars Amatoria, which brought him great fame and no small amount of controversy during his lifetime. Finally, in 8 CE, he was exiled by Emperor Augustus to Tomis, on the shores of the Black Sea. Although in exile, he continued to write, leaving behind a literary legacy that serves as an exemplary model for Western literature to imitate and emulate.