Na terenie byĆej KongresĂłwki wciÄ
ĆŒ aktywni sÄ
pseudo-rewolucjoniĆci, ktĂłrym bardziej od walki o idee chodzi o szybki zarobek. Jedna z band szczegĂłlnie daje siÄ we znaki na LubelszczyĆșnie i w okolicach Radomia. Ćwietnie uzbrojeni przestÄpcy napadajÄ
na dwory, oberĆŒe oraz bogatych wĆoĆcian i kupcĂłw. Napadom czÄsto towarzyszÄ
zabĂłjstwa, gwaĆty i tortury ofiar. Wieloletni nadkomisarz Policji Ćledczej Ludwik Kurnatowski trafia na Ćlad, ktĂłry ma zaprowadziÄ go do rozpracowania bandy.
Oparta na faktach opowieĆÄ o kryminalnej sprawie sprzed lat. Autor dzieli siÄ z czytelnikami wspomnieniami z pracy. Zdradza, jakimi prawami rzÄ
dziĆ siÄ Ăłwczesny Ćwiat kryminalny i kim byli jego przedstawiciele.
JÄzyk, postacie i poglÄ
dy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlajÄ
poglÄ
dĂłw ani opinii wydawcy. UtwĂłr ma charakter publikacji historycznej, ukazujÄ
cej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasĂłw, z ktĂłrych pochodzi.
Ludwik Marian Kurnatowski (1868-1940) â polski pisarz, wysoki urzÄdnik Policji PaĆstwowej. KarierÄ Ćledczego zaczÄ
Ć jeszcze przed I wojnÄ
ĆwiatowÄ
, kierujÄ
c KancelariÄ
UrzÄdu Ćledczego w Warszawie. Podczas I wojny Ćwiatowej sĆuĆŒyĆ w policji moskiewskiej. Po odzyskaniu niepodlegĆoĆci wrĂłciĆ do Warszawy, gdzie peĆniĆ funkcjÄ nadkomisarza i zastÄpcy naczelnika UrzÄdu Ćledczego. W miÄdzywojniu prowadziĆ wiele znanych spraw kryminalnych. Z jego udziaĆem rozbito kilka lokalnych gangĂłw. Swoje wspomnienia z pracy w policji zebraĆ i opublikowaĆ na poczÄ
tku lat 30. XX wieku. Jego opowiadania oparte na faktach ukazywaĆy siÄ takĆŒe w prasie. ZmarĆ 23 stycznia 1940 roku, spoczywa na PowÄ
zkach w Warszawie.